Η Κική φτιάχνει το δικό της τέλος!


Ήταν μια μέρα εντελώς χειμωνιάτικη! Το κρύο ήταν τσουχτερό και το χιόνι είχε αρχίσει να πέφτει. Παρόλα αυτά, ο Σοφούλης ήθελε να βγει μια βόλτα για να δει το χιόνι που τόσο του είχε λείψει, αλλά και τους φίλους του. Την ώρα όμως που περνούσε έξω από το σπίτι της Εξυπνούλας, άκουσε κάτι που του φάνηκε παράξενο. Κοιτώντας λοιπόν λίγο καλύτερα κατάλαβε πως αυτό που φοβήθηκε ήταν γεγονός. Η Εξυπνούλα, ήταν σκυμμένη πάνω σε ένα τραπέζι και έκλαιγε!

Ο Σοφούλης, χτύπησε την πόρτα και μόλις η Εξυπνούλα του άνοιξε, αμέσως τη ρώτησε:

-Τι έχεις Εξυπνούλα μου και κλαις τόσο δυνατά;

-Κλαίω γιατί είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένη!

-Και τι είναι αυτό που σε έχει στεναχωρήσει τόσο πολύ;

-Και να σου πω θα καταλάβεις; Κανένας στον κόσμο δεν μπορεί να καταλάβει πώς νιώθω…


...μα κανένας δεν θα σε καταλάβει Εξυπνούλα μου αν δεν τον βοηθήσεις εσύ να καταλάβει άρχισε να εξηγεί ο Σοφούλης
- Δηλαδή? Ρώτησε δειλά η Εξυπνούλα σκουπίζοντας τα δάκρυά της.
Τότε ο Σοφούλης απάντησε: Πως ξέρεις πως κάνεις δεν σε καταλαβαίνει όταν σε κανέναν δεν έχεις μιλήσει παρά μονάχα κλαις? Αλλά και ακόμα αν κανείς δεν σε καταλάβει απόλυτα πρέπει να δείξεις υπομονή και κατανόηση γιατί ο κάθε άνθρωπος έχει τις δικές του σκέψεις και τα δικά του συναισθήματα που έχουν διαμορφωθεί ανάλογα με το που έχει ζήσει,ποιοι τον έχουν μεγαλώσει,και τις εμπειρίες που έχει βιώσει μα ακόμα και έτσι αξίζει η προσπάθεια.
- Μα γιατί να προσπαθήσω αν είναι τόσο διαφορετικός από μένα απόρησε η Εξυπνούλα.
Τότε ο Σοφούλης κοιτώντας της στα μάτια της είπε.
- Γιατί που ξέρεις ίσως κάποιος κάποια μέρα να αισθάνεται τόσο στεναχωρημένος όσο εσύ και τότε θα καταλάβεις πως δεν είσαι η μόνη που αισθάνεται θλίψη, ίσως κάποιος άλλος να έχει βρει τον τρόπο που θα διώχνει την θλίψη και να σου το πει, ίσως πάλι να τον βρείτε μαζί όπως και να έχει όταν μοιράζεσαι τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου μπορείς κάποιον να κερδίσεις κοντά σου.
- Ίσως δοκιμάσω λοιπόν να μιλήσω σε κάποιον είπε διστακτικά η Εξυπνούλα.
- Ναι, την ενθάρρυνε ο Σοφούλης, και ίσως κάποια μέρα στην αυλή του σπιτιού σου να φυτρώσεις το δικό σου δέντρο που θα έχει για ρίζες του την βαθειά φιλία, για φύλλα του την εμπιστοσύνη, την αποδοχή, την κατανόηση και για τους καρπούς τους τα δικά σου και των φίλων σου κομμάτια αλήθειας.


Την ιστορία που ξεκίνησε ο Ιστοριούλης, συνέχισε το Μεγάλο Χαμογελάκι

Κική Συμεωνίδου
Κοινωνική Λειτουργός