Περασμένες μου αγάπες...

Πριν μερικές μέρες είχα μια συζήτηση, ξέρετε από αυτές τις ωραίες, τις μη αναμενόμενες, τις βραδινές που κάνουμε με τους φίλους μας για τις ερωτικές σχέσεις. Θα μου πείτε μέσα στη νύχτα ξεκινάς τέτοιες σοβαρές συζητήσεις; Κι όμως, πιστεύω ακράδαντα πως οι εμείς οι «άνθρωποι της νύχτας» τότε λειτουργούμε καλύτερα. Μου ανέφερε λοιπόν μια καλή μου φίλη πως όσοι άνδρες πέρασαν από τη ζωή της δεν την άλλαξαν καθόλου προς το καλύτερο, σε αντίθεση με εκείνη που τους άφησε όλους καλύτερους σε πολλά επίπεδα. Αυτό με έβαλε σε σκέψεις, γιατί όταν πάρουμε την απόφαση να χωρίσουμε, να προχωρήσουμε τη ζωή μας, αυτό από μόνο του είναι μια αλλαγή.

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή, όταν μπαίνουμε σε μια σχέση, ο καθένας μας έχει το δικό του χαρακτήρα, τα δικά του βιώματα και τον δικό του τρόπο που αντιλαμβάνεται τις καταστάσεις. Κατά τη διάρκεια της σχέσης, αφομοιώνουμε καινούργια στοιχεία και καινούργιες συμπεριφορές από τον/ την σύντροφό μας. Για παράδειγμα, μπορεί να είμαστε με έναν άνθρωπο που αγαπάει τα ταξίδια, κι ακόμη κι αν χωρίσουμε, εμείς να συνεχίσουμε αυτή τη συνήθεια. Επίσης, μπορεί ο σύντροφος μας να ακολουθεί ένα υγιεινό τρόπο ζωής κι εμείς αυτό να το ακολουθήσουμε ανεξάρτητα αν είμαστε μαζί ή όχι. Ακόμη, μπορεί να έχουμε καλό γούστο και να γνωρίζουμε από μόδα, και να καταφέρουμε επιτέλους να τον κάνουμε να καταλάβει πως πρέπει να ντύνεται με βάση την ηλικία του και όχι σαν τον θείο του τον Αποστόλη.

Μπορεί όμως μια σχέση να μην μας προσφέρει τίποτα στο τέλος, να κάνουμε ταμείο και να βγει αρνητικό το πρόσημο; Κι όμως, υπάρχει κι αυτή η πιθανότητα σύμφωνα με ορισμένους. Να περάσουμε ένα χρονικό διάστημα με έναν άνθρωπο που αντί να μας εξελίξει πνευματικά, να μείνουμε στάσιμοι, ή ακόμη χειρότερα και να παλινδρομήσουμε. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν ότι πήγαν στράφι τα χρόνια που πέρασαν σε μια σχέση, ότι δεν τους πρόσφερε κάτι ουσιαστικό, ότι έδωσαν κομμάτια του εαυτού τους και στο τέλος έμειναν κενοί. Πραγματικά πρέπει να νιώθεις μεγάλη ματαίωση, όταν δίνεις τα πάντα, όταν αφοσιώνεσαι σε έναν άνθρωπο και αυτός δεν το εκτιμάει, όμως ίσως είναι κι αυτό ένα κρυφό κέρδος;

Αν κάναμε ψυχοθεραπεία, ο ψυχοθεραπευτής θα μας επαινούσε για την απόφαση που πήραμε να χωρίσουμε και να φύγουμε από μια συνθήκη που δεν μας ικανοποιεί, αν συνεχίζαμε την θεραπεία μας, ο επόμενος άνθρωπος που θα επιλέγαμε θα ήταν τελείως διαφορετικός χαρακτήρας. Θα είχαμε κάνει πρόοδο, θα είχαμε αγαπήσει τον εαυτό μας, θα είχαμε αυτοπεποίθηση και θα ξέραμε ότι επιλέγουμε με καλύτερα κριτήρια. Το σημαντικό είναι να επιλέγουμε ανθρώπους που μας εξελίσσουν, που μας βγάζουν τα καλά μας στοιχεία, όλοι έχουμε καλά στοιχεία αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας. Μην περιμένετε από μια σχέση να σας κάνει καλύτερο άνθρωπο, αν δεν έχετε δουλέψει με τον εαυτό σας. Για αυτό όλες οι σχέσεις είναι κερδοφόρες, μπορεί όχι άμεσα, αλλά σε βάθος χρόνου θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.