Αγάπη καλοκαιρινή...


«Οι αγάπες χάνονται σβήνουν σαν τα αστέρια, φεύγουν σαν τα καλοκαίρια». Με αυτό το στίχο μεγαλώσαμε εμείς οι 30 και κάτι ψιλά, τραγουδήσαμε στα νυχτερινά μαγαζιά μαζί με τον αοιδό, στο σπίτι μας, ακόμη και ήχο κλήσης στο κινητό το είχαμε ορισμένοι. Να που ήρθε η ώρα να τον εξηγήσουμε, να τον βάλουμε κάτω και να τον αναλύσουμε λέξη προς λέξη.

Οι καλοκαιρινοί έρωτες έχουν διάρκεια; Μπορεί να ξεχειμωνιάσουμε μαζί με το ταίρι μας ή μήπως όταν έρθει ο Σεπτέμβρης θα μπει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του; Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξη, αλλά όλα δείχνουν πως από αυτούς τους έρωτες το χειμώνα θα μείνει μόνο μια ωραία ανάμνηση.

Ας μιλήσουμε όμως πρώτα για τις συνθήκες και τις προϋποθέσεις που οδηγούν σε καλοκαιρινά φλερτ και έρωτες. Κατά τους θερινούς μήνες λοιπόν, λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας φτιάχνει και η διάθεση μας, νιώθουμε πιο καλά με τον εαυτό μας. Πολλοί από μας που πασχίζαμε σε γυμναστήρια και διαιτολόγους, φορώντας το μαγιό μας αναπτερώνεται το πεσμένο μας ηθικό. Νιώθουμε καλά και αυτό φαίνεται δηλαδή, και ως αποτέλεσμα έχοντας μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση προσελκύουμε πιο εύκολα το αντίθετο ή και το ίδιο φύλο. Από την άλλη, οι ρυθμοί στις διακοπές είναι πιο χαλαροί, μπορεί να είμαστε πιο ξένοιαστοι, να πιούμε λίγο αλκοόλ παραπάνω και έτσι οι αντιστάσεις μας χαλαρώνουν κι αυτές. Επομένως, γινόμαστε πιο εύκολος στόχος για φλερτ και ερωτικές περιπέτειες.

Εκεί στο νησί, εκεί στον τόπο του εγκλήματος, περνάμε όμορφες στιγμές με το έτερο ήμισυ, μπάνια, βουτιές από σκάφος, ηλιοβασιλέματα και ξέφρενος χορός στα μπαράκια. Όπως είναι φυσικό στις διακοπές, σε αυτό το τόσο μικρό χρονικό διάστημα, δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον άλλο τόσο καλά, μερικές φορές σε αυτές τις συνθήκες δεν αναγνωρίζουμε ούτε τον ίδιο τον εαυτό μας. Και οι δύο πλευρές δείχνουμε τα καλύτερα στοιχεία μας, ντυνόμαστε όμορφα, φοράμε την καλή συμπεριφορά μας και πάμε στο ραντεβού. Αυτό είναι φυσικό, γιατί δεν μας κυνηγάνε οι διορίες της δουλειάς, οι λογαριασμοί, τα χρέη, το άγχος της επιβίωσης και κάποιους δεν τους κυνηγάει η γυναίκα τους (που ξέχασαν να αναφέρουν την λεπτομέρεια πως είναι παντρεμένοι).

Κι εκεί που είμαστε μέσα στα μέλια και στα σιρόπια και βγάζουμε selfies και πέφτουν τα likes βροχή, γυρίζουμε πίσω στην πραγματικότητα. Κι εγώ σας λέω πως από το καράβι κιόλας έχουμε ψυλλιαστεί πως κάτι δεν πάει καλά. Βέβαια το θέμα γίνεται πιο ξεκάθαρο όταν δε σε βοηθάει να κατεβάσεις ούτε τη βαλίτσα σου, ή όταν σου λέει «εγώ μένω νότια, πάρε εσύ άλλο ταξί και μιλάμε μόλις τακτοποιηθούμε». Νομίζω πως δεν θέλουμε και πολλά δεδομένα, αυτός που μέχρι χθες σου έδινε το φούτερ του μην κρυώσεις, τώρα τρέχει να σου πάρει τη σειρά στο ταξί. Κάποιες το καταλαβαίνουν γρήγορα, κάποιες άλλες κοιτάζουν το Αθηνόραμα και του προτείνουν ταινία σε θερινό σινεμά, χωρίς αποτέλεσμα.

Το ζήτημα είναι ότι κάνουμε να το κάνουμε με όλο μας το είναι κι αν είναι λάθος να ξέρουμε να δεχόμαστε τις συνέπειες. Είναι το λιγότερο αφελές να βρούμε τον έρωτα της ζωής μας σε μια βδομάδα στην Πάρο (αν ήταν Σαντορίνη, θα το συζητούσαμε). Και όπως λέει και το άλλο τραγούδι «τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχω γευτεί, αφού κρύβεται το αύριο σε ότι έχω ονειρευτεί».




Σχετικά Άρθρα